‘Wij wonen al zeven jaar met ontzettend veel plezier in The Lighthouse op Stadswerven.’
Zo begon Mieke haar berichtje na onze eerste oproep enkele weken geleden waarbij we, via social media, op zoek waren naar trotse bewoners van de wijk die dat gevoel graag met ons wilden delen.
Zo gezegd, zo gedaan. Afgelopen week openden een enthousiaste en hartelijke Mieke en Cees dan ook de deur van hun prachtige appartement. Wat het kleinschalige appartementengebouw, met de kenmerkende ronde glazen pui op de hoek van het gebouw, al doet vermoeden is dat de entree enorm licht is. Het appartement van Mieke en Cees is minstens zo licht. Gelegen aan de zuidkant met een enorme raampartij, zicht op Het Wantij en de bebossing van het kleine eiland aan de overzijde, waan je je in een oase van rust.
Terwijl Cees een overheerlijke cappuccino zet raken we als vanzelf aan de praat.
‘We houden van fietsen en reden destijds een rondje toen we hier uiteindelijk in de wijk uitkwamen. We waren vooral heel nieuwsgierig naar de omgeving, zo lekker dicht bij de stad. Destijds stond er nog heel weinig. Behalve dan de woningen van Fase 1 rondom het speeltuintje én de bouwkeet met informatie over het nieuwste project,’ aldus Cees.
Mieke en Cees stapten de bouwkeet binnen en ontvingen informatie over dat nieuwste project, precies, The Lighthouse. ‘Het kwam eigenlijk voor ons nog net iets te vroeg maar tegelijkertijd sloot het enorm aan bij alles wat we ‘ooit’ wilden: comfortabel wonen, dicht bij de stad, vrij gelegen en een kleinschalig complex. Er bleken nog enkele bouwnummers beschikbaar en, hoewel we in eerste instantie de voorkeur gaven aan de derde verdieping, bleek alleen hetzelfde appartement op de tweede verdieping nog niet onder optie te zijn.’
Dat sommige dingen soms gewoon mogen gaan zoals ze gaan hebben Mieke en Cees zelf ondervonden. ‘We woonden op dat moment al 31 jaar met heel veel plezier in Stadspolders in een fijne twee-onder-een-kapwoning met een heerlijke tuin. Maar goed, na al die jaren van hard werken in onze fysiotherapie maatschap, wisten we ook dat het uiteindelijk goed zou zijn om een andere stap te zetten. Natuurlijk kwam die sneller dan gedacht maar aan de andere kant was er, door veranderingen in het allereerste ontwerp van het project, toch ook voldoende tijd om aan het idee te wennen. Uiteindelijk konden we dan ook volmondig ‘ja’ zeggen.’
Op 18 oktober 2017 kregen Mieke en Cees de sleutel en de maand daarop verhuisden ze.
Mieke is dol op het bakken van de echte ouderwetse oliebollen en deed dit jarenlang in de tuin van de woning in Stadspolders. In 2017 verhuisden ze deze traditie natuurlijk mee naar The Lighthouse en deed de gezellige buitenruimte dienst als ‘oliebollenterrein.’
‘Ongelofelijk toch? Bouwen in amper tien maanden tijd. Het ging enorm snel,’ aldus Cees.
Het leuke is dat ze, toen ze eenmaal ‘ja’ hadden gezegd, vrij snel een afspraak hadden met Andries Lugten (architect van het project en verbonden aan Lugten Malschaert Architecten). ‘Van bouwnummer 3, ons huidige appartement, waren verschillende versies op papier gemaakt met de mogelijk om, naast de drie vaste muren, dus ook nog een geheel eigen versie qua indeling te maken. Voor ons was dat geweldig. We besloten uiteindelijk om een muur weg te laten waardoor er in die hoek een werkruimte kon worden gerealiseerd die onderdeel is geworden van onze leefruimte.’
Mieke en Cees kregen, gedurende het hele traject, goed advies en prettige begeleiding vanuit het betrokken team. Zo wilde Mieke bijvoorbeeld heel graag de oven op ooghoogte. In het originele ontwerp kwam dat, rekening houdend met de pui, het raam én de andere apparatuur die je kwijt moet, niet goed uit. Tijdens één van de bijeenkomsten, waar Mieke altijd gewapend met tekeningen en al te vinden was, sprak ze met een adviseur van de betrokken keukenzaak. Het was al snel beklonken. Er kwam geen kookeiland maar wel een afgeleide met in de hoek een verhoogde kast. Je raadt het al: aan de ene kant kwam de oven op ooghoogte en aan de andere kant werd een boekenkast gerealiseerd. Zo zijn er allerlei fijne oplossingen gekomen voor de wensen die er waren.
‘Het was hier meteen thuiskomen. We ervaren enorme rust, hebben vrij zicht aan alle kanten en genieten van het water en het groen. De reden dat we graag op de derde verdieping wilden wonen had te maken met de komst van de waterwoningen tegenover ons. We wisten niet hoe hoog ze zouden worden. Uiteindelijk heeft dat allemaal goed uitgepakt en kijken we overal overheen.’
Mieke en Cees hebben uiteindelijk zelf, na uiteraard toestemming van de betrokkenen, nog glazen zijschermen op het balkon laten plaatsen. Hiermee zitten ze volledig uit de wind en dat zorgt ervoor dat ze al heel snel buiten kunnen zitten. ’s Ochtends vroeg een kop koffie op het balkon in het zonnetje is hiermee bijna een garantie.
Op mijn vraag hoe ze wonen in de wijk ervaren zijn ze unaniem: ‘geweldig!’
‘Het was meteen goed, hier gaan we niet meer weg.’
Het complex zelf is, met acht appartementen, kleinschalig en alle bewoners zijn redelijk op zichzelf. Dat is overigens helemaal oké voor Mieke en Cees. ‘Na zoveel jaren dagelijks patiënten te hebben begeleid binnen ons werk, zijn we nu veel meer op onszelf. We hebben daarbij ook nog een huisje in Oostvoorne waar we graag zijn met het gezin en de kleinkinderen. Het is het beste van twee werelden. Wat een geluk.’
Ontzettend lieve, gastvrije, open mensen. Zo ervaar ik mijn ontmoeting met Mieke en Cees. Wat ontzettend leuk dat zij de deur hebben geopend voor deze eerste ‘Kijk in de Wijk.’ Het blijft bijzonder om te zien hoe mensen zich opnieuw zo thuis voelen op een plek, nadat ze huis en haard na 31 jaar hebben verlaten.
Op mijn laatste vraag, of ze nog iets missen in de wijk, is Mieke overigens heel resoluut:
‘een brievenbus zou fijn zijn!’
Wil jij ons nu ook mee laten kijken in jouw woning? Dat kan. Sterker nog, dat vinden we geweldig. Je kunt je melden via een bericht op onze socialmediakanalen en wie weet staan we dan binnenkort bij jou, óf jullie, op de stoep.
